Recensie ‘Nooit meer regen’ van Carla de Jong

Waar gaat het boek over

Na een half jaar van het overlijden van Jeanne Dufour proberen de drie belangrijkste mannen uit haar leven met het verlies om te gaan. Haar zoon, haar ex-man en haar man proberen elk op zijn eigen manier er mee om te gaan. Een half jaar na haar dood mocht pas haar testament geopend worden.

Maar dan ontvangt de ex-man van Jeanne te vroeg een brief. Dan begint het geheim uit het verleden op te spelen.

Wat ik ervan vond

Ik ben er nog niet uit waarom het boek ‘Nooit meer regen’ heet. Maar dat even terzijde, het was een goed boek. Het had een trage start maar gaandeweg leerde ik diverse personages kennen en wilde ik om die reden doorlezen. Ik wilde weten wat het geheim was.

Belangrijkste personages hadden allemaal diepgang. Het draaide vooral om haar man Matteo en haar zoon Nathan. Hoe Matteo vecht om weer te leven zonder Jeanne. Nathan, die eigenlijk haar overlijden nooit echt verwerkt heeft en dan verdwijnt zijn echte vader ook nog. Dan valt zijn halfzusje hem lastig, maar gaandeweg beseft hij dat zijn halfzusje Olivia het ook niet gemakkelijk heeft. Samen met Olivia gaan ze op zoek naar hun vader.

Wat ik ook goed vond aan het boek was het feit dat niemand perfect was, ook niet degene die was overleden. Het zijn net gewone mensen, ze maken fouten, nemen goede of verkeerde beslissingen. En het grappige is, Matteo kon ronduit bot zijn en toch vond ik hem het leukste personage. Misschien juist vanwege zijn botheid, misschien juist vanwege het intense verdriet dat hij voelt.

De leukste wisselwerking was tussen Nathan en Olivia. Vooral door hun leeftijdsverschil en het feit dat Olivia tegen haar grote broer opkeek. Leuk om te lezen hoe Nathan langzaam zijn gedachte over zijn zusje veranderd.

Tot slot

Na wat trage start heb ik er echt heerlijk van genoten. Ik had echt moeite om het boek op gegeven moment weg te moeten leggen vanwege het feit, de personages waren levensecht.

Recensie-exemplaar ontvangen van uitgever Boekerij.

Auteur: Carla de Jong	Titel: Nooit meer regen	ISBN: 978 90 225 7469 0
Uitgever: Boekerij	Genre: Roman	Uitgave: Paperback
	Verschenen: oktober 2015

©Plien 2015

Recensie ‘Enkele reis’ van Marelle Boersma

Waar gaat het boek over
Suus vertrekt met haar dochter Sterre en haar zus Anouk naar Portugal. Om een nieuw leven te beginnen, weg van al het stress die zij ervaart in Nederland.

Wanneer haar vrienden overkomen met de spullen uit Nederland slaat het noodlot toe, Sterre verdwijnt.

Wat ik ervan vond
Anders dan haar vorige boeken had ik het gevoel dat dit verhaal iets meer tijd nodig had om op gang te komen. Maar mijn verwachting werd niet teleurgesteld en het werd een pageturner.

Het verhaal is losjes gebaseerd op de ware gebeurtenis van de verdwijning van Maddie McCann. In het nawoord schrijft Marelle Boersma dat het verdwijning van Maddie McCann jaren in haar hoofd zit. Wat ik me nu afvraag is, is er nu wat meer rust in haar hoofd gekomen over deze verdwijning?

Terugkomend op het boek… Ontzettend goed geschreven en ik heb toch getwijfeld over wie Sterre had ontvoerd en lang had ik ook getwijfeld of Sterre bleef leven. Ergens halverwege kreeg ik mijn vermoeden wie de ontvoerders waren, maar hoe dichter we tegen het einde kwam, dacht ik, heb ik het toch fout? En twijfelde toch aan mezelf om uiteindelijk tegen mezelf te kunnen zeggen, zie je wel! Ergens was ik er trots op dat mijn eerste vermoeden goed was. Ik moet wel zeggen dat het nu voor het eerst is dat mijn eerste vermoedens goed waren. In al haar andere boeken zat ik er compleet ernaast of ik twijfelde te veel. Soms kan het in het nadeel van het boek werken als er al vanaf het begin toch een bepaalde duidelijke signalen zijn wie de mogelijke verdachte(n) zijn. Maar in dit geval werd het juist daarom een pageturner, want ik wilde weten of mijn vermoedens juist waren.

De meeste personages bleven wat oppervlakkig op twee personages na, Anouk en Suus. Was dat teleurstellend? Ergens wel. Want in de meeste boeken van haar hebben meerdere personages diepgang. En dat was in dit geval wat minder sterk.

De relatie tussen Suus en Anouk is de kracht van dit boek. Door de speciale band die beiden hebben, waardoor ze elkaar goed begrijpen. In dit geval is dat ook belangrijk omdat Anouk door een ongeluk een hersenbeschadiging heeft opgelopen. Daardoor kan Anouk moeilijk zinnen vormen of op woorden komen. Dus heeft Suus geleerd om haar met paar woorden al te begrijpen. En Anouk ziet meer dat elk ‘gewoon’ mens door haar beperking. En zo vullen ze elkaar aan.

Tot slot
Absoluut weer topboek van Marelle Boersma, maar niet haar sterkste. ‘Nobody’ en ‘Moederziel’ blijven in mijn ogen tot nu toe de beste van haar boeken.

Wel heeft zij weer voor elkaar gekregen dat het een pageturner is, een boek dat je gewoon niet weg kunt leggen.

Recensie-exemplaar ontvangen van uitgever De Crime Compagnie.

Auteur: Marelle Boersma	Titel: Enkele reis	ISBN: 978 90 6109 311 0
Uitgever: De Crime Compagnie	Genre: Thriller	Uitgave: Paperback
	Verschenen: oktober 2015

©Plien 2015

Uprooted, door Naomi Novik

Dit boek is, volgens mij, nog niet naar het Nederlands vertaald dus ik heb het in het Engels gelezen. Ik hoop van harte dat het binnenkort vertaald wordt want ik kan het zeer aanbevelen.

Dit is een sprookje vermomd als fantasy boek. Laat je door het woord sprookje niet misleiden, het is wel degelijk een boek voor volwassenen. Alle elementen die je zou verwachten zijn er, goed en kwaad, hebzucht, oorlog en wanhoop, en ondanks dat je weet dat het wel goed zal aflopen, zit het plot goed in elkaar en leest het verhaal vlot. Ik kon het boek in elk geval moeilijk wegleggen.

Agnieszka is 17 en woont in een dorpje in een groene vallei – de koeien grazen er, de rivier meandert en de bergen rijzen op aan weerszijden, beschutting biedend aan de andere dorpjes. Ook staat er in de vallei een toren, waar de Draak woont – dit is de bijnaam van de tovenaar die, in opdracht van de koning, waakt over de vallei. Aan het andere eind ligt namelijk het Woud. Het Woud was er al voor de mensen hier kwamen. En als het aan het Woud ligt, dan gaan de mensen ook weer weg. Er komen on-dingen uit het Woud die de kinderen stelen, het vee doden en de mensen gek maken. Langzaam maar zeker rukt het Woud steeds verder op de vallei in en slokt de dorpen op.

De tovenaar heeft hulp nodig, en hij heeft Agnieszka uitgekozen – dit is echter zeer tegen haar wil en zij wil zich niet schikken naar haar lot. Als dan ook de zoon van de koning vanuit de verre hoofdstad naar de vallei komt om zich ermee te bemoeien, lopen de zaken danig uit de hand. Kan de tovenaar het Woud tegenhouden als zijn leerlinge zich verzet, er oorlog broeit en de prins het Woud in wil gaan om zijn moeder te redden? Is de liefde van Agnieszka voor haar vallei diep genoeg geworteld om het kwaad van het Woud te weerstaan?

Dit boek bevat veel (Oost-Europese) folklore elementen, waardoor de wereld waarin het verhaal plaatsvindt heel bekend overkomt, en waardoor ik me goed in de hoofdpersoon kon verplaatsen. Dat het verhaal vanuit een ik-persoon is geschreven, droeg daar ook aan bij. Zeer aan te raden voor liefhebbers van fantasy-verhalen!

gastrecensie door Miranda

Recensie ‘Honolulu King’ van Anne-Gine Goemans

Waar gaat het boek over
De tachtigjarige Hardy Hardy is een eigenaar van een Indische toko. Zijn vrouw zit in een verzorgingshuis, zijn kleindochter komt regelmatig bij hem langs om te helpen met het koken. Ondanks het feit dat zijn vrouw dementie heeft, is hij gelukkig met zijn leven. Hij heeft nog een wens, weer optreden met zijn legendarisch band Honolulu Kings. De problemen begint als tegenover hem een sushirestaurant komt. Het pijnlijke verleden komt naar boven. Naar aanleiding van zijn verleden besluit hij in de vrijmetselaar loge geheim uit zijn verleden te vertellen. Daardoor komen de broeders van de loge in de problemen, want mogen ze een misdaad verzwijgen doordat ze een geheimhoudingsplicht hebben of moeten ze het rapporteren aan de politie?

Wat ik ervan vond
Het eerste woord wat mij binnenschiet is, eyeopener. Ook weer besef ik dat ik zo weinig weet van de geschiedenis van Indonesië of beter gezegd toen het nog Indië was.

Ik had een boek gelezen van Rudy Kousbroek, ‘Het Oostindisch Kampsyndroom’. Je kunt hier mijn recensie over teruglezen. Ik vond het toen al een eyeopener en na het lezen van dat boek dacht ik, wat weet ik toch zo weinig over dat stukje belangrijk geschiedenis.
Dat gevoel kwam elke keer sterk naar voren in dit boek. Wat in dit boek duidelijker naar voren kwam, was namelijk dat er drie groepen waren. Nederlanders, Indische mensen en Indonesiërs. En dat Indische mensen na de oorlog en bevrijding eigenlijk tussen wal en schip kwamen. Ze waren niet meer veilig in hun eigen land en kwamen naar Nederland. Alleen Nederland was nog herstellende van de tweede wereldoorlog waardoor ze deze mensen niet goed konden opvangen. Of was Nederland gevlucht voor zijn verantwoording?

Ondanks diverse zware thema’s, zoals dementie, depressie en moord is het boek luchtig. Dat komt juist mede door de twee vrienden van Hardy, George en Cok. Beide mannen zijn ook van Indische afkomst. En hebben samen met Hardy een band gevormd, Honolulu Kings. Door de leuke dialogen tussen die mannen moest ik soms wel even gniffelen.

Door de jaren heen heeft Hardy ook diverse verhalen opgenomen van verschillende mensen die uit Indië kwamen. Zo leer je verschillende verhalen en visies kennen. Terwijl Hardy Japanners met alles wat hij in zich heeft haat, zijn er mensen die Japanners niet haten of hen hebben vergeven. Maar Hardy kan daar niet met zijn verstand bij. In het eerste hoofdstuk wordt het al duidelijk hoe groot zijn haat is voor de Jappen.

‘Hardy maakte alleen een snuivend geluid als een anekdote van een klant hem niet beviel. De jap, een positief verhaal over de jap, lag uiterst gevoelig bij hem. Klanten die beweerden dat er ook goeie jappen bij zaten, hoorden de gemoedelijke Hardy opeens ingehouden briesen.’ (blz 13)

Maar het boek kent ook trieste momenten, elke keer als Hardy op bezoek gaat bij zijn vrouw Christina. Triest hoe hij haar probeert vast te houden in heden, terwijl zij wegglijdt naar het verleden.

‘Ze zitten vredig naast elkaar, al heeft hij geen idee waar zijn vrouw uithangt. Hij is niet meer haar man.’

‘Het ene moment zitten ze in hun hotelkamer aan de kust en plotseling zijn ze drieëndertig jaar terug in de tijd. Hij probeert met haar mee te reizen, haar geest te volgen. Als hij dat niet doet, is hij haar definitief kwijt. Dat beangstigt hem het meest, dat Christina overgaat naar een andere dimensie en hij alleen achterblijft.’ (blz. 20)

Hoe ga je daar mee om? Dan doet hij iets wat zijn dochter erg kwets, terwijl hij het doet om zijn vrouw gelukkig te maken. Dementie is een moeilijk iets en hoe ga je als familie mee om? En wat voor de één logisch is om te doen is voor een ander onlogisch of kwetsend.

Het boek gaat ook over zijn kleindochter Synne. Synne strijdt met diverse gevoelens en doet dingen die zij veracht en tegelijkertijd niet los kan laten. De relatie tussen Hardy en Synne is beter dan de relatie tussen Hardy en zijn dochter Aswani. Synne houdt van koken en helpt haar opa graag terwijl Aswani dat juist vreselijk vond, al die geur en rommel.

Maar het gaat ook over het vrijmetselaars loge, wat zij moeten doen nadat ze het duistere geheim van Hardy hebben gehoord? Hoe gaan ze ermee om, wat moeten ze doen?

Tot slot
Ik merk dat ik er eigenlijk nog zoveel over wil schrijven. Maar toch moet ik het afsluiten. Het is echt een boek dat ik later nog een keer wil lezen. Al is het alleen maar om me te laten herinneren over een deel van de geschiedenis dat ik nooit heb meegekregen van school. De enige wat ik geleerd had was dat Indië toen een kolonie was van Nederland. Maar niet over de bezetting of hoe zwaar het voor hen was. Ik begrijp natuurlijk dat voor de Nederlanders de tweede wereldoorlog erg ingrijpend is geweest en dat daardoor voor het begrip voor de mensen uit Indië, waar de oorlog net zo erg was, niet altijd aanwezig was. Maar is dat dan een reden om een ander deel van de Nederlandse geschiedenis te vergeten of als een ondergeschoven kind te beschouwen?

Het boek bevat vele ingrediënten waardoor het prettig was om te lezen.

Absoluut een aanrader!!! Echt indrukwekkend en ik vind het een knappe prestatie hoe zij het voor elkaar krijgt om diverse thema’s in een geheel over elkaar heen kan laten lopen en dan luchtig te houden.

Auteur: Anne-Ginne Goemans	Titel: Honolulu King	ISBN: 978 90 414 2522 5
Uitgever: Uitgeverij AmboAnthos	Genre: Roman	Uitgave: Paperback
	Verschenen: september, 2015

©Plien 2015

Recensie: ‘Wat Milo zag’ van Virginia Macgregor

Waar gaat het boek over

Door de ogen van de negenjarige Milo wordt de wereld waargenomen. Een wereld die in zijn ogen anders is, hij heeft namelijk retinitis pigmentosa. Uiteindelijk zal hij blind worden. Nu neemt hij de wereld waar door een kleine gaatje. Daardoor bekijkt hij dingen juist scherpzinniger dan ieder ander die de wereld met een wijde blik waarneemt.

Wanneer zijn oma naar een verpleeghuis moet veranderd zijn hele wereld. Door zijn beperkte zicht ziet hij juist dat er iets niet klopt in dat verpleeghuis. Dat de hoofdverpleegster een schone schijn ophoudt als familie op bezoek komt. Maar zodra die weg zijn, maakt zij het leven van de bewoners onaangenaam. En doet zij veel dingen om haar eigen leven te veraangenamen.

Milo probeert dat duidelijk te maken maar volwassenen willen hem niet geloven of naar hem luisteren waardoor hij zelf het heft in handen neemt om er voor te zorgen dat de waarheid aan het licht komt.

Wat ik ervan vond

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Wat ik mooi vind aan dit boek is, hoe de auteur een aantal onderwerpen aan elkaar weeft. Zoals de verwaarlozing in het verpleeghuis, vaak wil de familie het niet altijd weten omdat ze zich al schuldig voelen omdat vader of moeder daar zitten. Over de kok van het verpleeghuis, Tripi, die illegaal in het land is en niet weet hoe het met zijn zus gaat. Maar ook over Milo, die moet dealen met het feit dat hij blind wordt en toezien hoe zijn moeder zichzelf verwaarloosd nadat zijn vader vertrokken is.

Ik had moeite om het boek weg te leggen. Ik wilde weten of Milo het voor elkaar kreeg om zijn moeder duidelijk te maken dat er iets mis is met het verpleeghuis. Alleen zijn moeder wilde niet horen en dat kwam vooral door schuldgevoel.
Wat ik erg intrigerend vond, was de wereld zien door zijn ogen. Dat juist doordat hij nu de wereld door een speldenknopformaat ziet hoe is scherper zijn zicht en zijn waarneming van de omgeving scherper geworden. Dan besef ik nu dat de doven en ook veel slechthorenden juist scherpzinniger zijn geworden in mimiek en non-verbale signalen.

Ik heb zelf jaren gewerkt in verzorgingshuizen als activiteitenbegeleidster, dus ik was ook nieuwsgierig naar het hoe en wat van het verpleeghuis. Hoe iemand er zo mee weg kon komen? Dat vond ik een intrigerend onderdeel.

Ik vond ook dat het boek gemakkelijk las, geen ingewikkeld taalgebruik.

Tot slot

Ik ben boekhandel Roodbeen dankbaar dat zij mij dit ongecorrigeerd vooruitexemplaar heeft meegegeven. Zij waren er nog niet aan toe gekomen om het te lezen. En ik sla een boek niet af als ik het gratis meekrijg. Natuurlijk moet ik wel even een recensie over schrijven. Geen probleem.

Ik heb echt van het boek genoten. Het is verfrissend en intrigerend op een duidelijke manier. En hoe verschillende thema’s mooi in elkaar pasten. Door gemakkelijk taalgebruik leest het boek gemakkelijk weg. Echt een aanrader!!

Auteur: Virginia Macgregor	Titel: Wat Milo zag	ISBN: 978 90 225 7436 2
Vertaald door: Mireille Vroege	Oorspronkelijke titel: What Milo Saw	Uitgave: Paperback
Uitgever: Uitgeverij Boekerij	Genre: Roman	Verschenen: september, 2015

 

©Plien 2015

Recensie: ‘Rode Koningin’ van Victoria Aveyard

Waar gaat het boek over

Er is een wereld waar onderscheid wordt gemaakt tussen Zilver en Rood bloed.
Mare Berrens, 17 jaar, is geboren als lage Rode. Mensen van lage Roden moeten de elite Zilveren dienen. Zilveren bezitten bovennatuurlijke krachten waardoor zij de Roden onder controle kunnen houden.

Als beste vriend van Mare in de leger moet, zet Mare alles op alles om hem uit de leger te houden. Maar dan gebeurd er iets, Mare blijkt een gave te hebben die zij als Rode niet behoort te bezitten.

Wat ik ervan vond

Ik heb het boek met plezier gelezen. Wel moet ik eerlijk zeggen, het boek kende af en toe zwak momenten waardoor ik het even weg legde. Ik heb het boek tegen mijn verwachting in niet in één ruk uitgelezen.

Nu ik zo schrijf besef ik dat het komt omdat een grote deel van de personages wat oppervlakkig waren. Mare en Maven waren toch wel degenen met het meest diepgang. Maven is een prins van Zilver bloed. Zijn broer Cal is de oudste en zal hun vader opvolgen. Ook dat was een sterk punt in dit boek, het verschil tussen de twee broers en hun visie op het verschil tussen Roden en Zilveren.

In het volgend citaat komt het verschil tussen Roden en Zilveren duidelijk naar voren:

“Dat was geen Zilveren uitvinding, want zij hebben zulke dingen niet nodig. Zij hebben helers. Maar helers verspillen hun tijd niet aan het redden van Roden of zelfs maar aan het werken aan het front om soldaten in leven te houden. De meesten blijven in de steden, waar ze het leven van stokoude Zilveren verlengen door het genezen van levers die door alcohol en dergelijke zijn verwoest. Dus zijn wij aangewezen op een zwarte markt van technologie en uitvindingen om ons te helpen beter te worden.” (blz. 21/22)

Ik werd prettig verrast door een paar onverwachte plotwendingen waardoor ik weer even door wilde lezen tot het weer afzwakte. Wat mij ook regelmatig verraste was hoe gemakkelijk ik vergat dat er technologie was tot het ter sprake werd gebracht. Ik had soms het gevoel dat het verhaal in de middeleeuwen afspeelde. En daardoor af en toe even verward raakte en dat gebeurd niet gauw, dat is een compliment naar de auteur toe. Dat zij voor elkaar kreeg om mij technologie weer even te laten vergeten.

Wat ik wel van Mare leer is, hoe ver wil je gaan om je familie te beschermen? Af en toe deed zij mij denken aan Katniss van Hongerspelen. Ook zij deed dingen om haar familie te beschermen.

Qua taalgebruik is het boek gemakkelijk te lezen en origineel verhaal. Origineel in de zin van Zilveren en Roden en dat Zilveren kracht hebben en de Roden zijn de lagere kaste. Maar ook weer een meisje dat in opstand komt tegen de gevestigde orde, ook weer een meisje van rond de 16 die opstaat, ook weer een meisje dat twee jongens leuk vindt. Ik denk dat die aspecten mij ook daarom aan Katniss deden denken.

De reden dat ik het boek heb uitgelezen was dat ik toch nieuwsgierig was naar hoe het verder ging. En ik ben zeer zeker nieuwsgierig naar tweede deel.

Tot slot

De verhaallijn was interessant waardoor ik toch nieuwsgierig ben geworden. Ik hoop dat het tweede deel de personages wat meer diepgang hebben, dat is wat ik hier beetje heb gemist. Dus ik heb er geen spijt van dat ik dit boek heb gelezen en gaat zeker in mijn kast.

Het boek heb ik ontvangen van uitgeverij Cargo.

Auteur: Victoria Aveyard	Titel: Rode Koningin	ISBN: 978 90 234 9028 9
Vertaald door: Marion Drolsbach en Ellis Post Uiterweerd	Oorspronkelijke titel: Red Queen	Uitgave: Paperback
Uitgever: Uitgeverij Cargo	Genre: Young Adult Fantasy	Verschenen: september, 2015

©Plien 2015

Recensie: Winter in Gloster Huis

Waar gaat het boek over

2024, Willem-Alexander is dan 10 jaar koning, de zorg wordt geleverd door robots, er is een nieuwe wet aangenomen, Klaar-met-leven wet.

Twee broers erven van hun vader heel veel geld, maar met geld moeten ze iets goeds doen. De oudste, Richard, zet een vaarwelhotel op. Waar mensen met waardigheid en aandacht uit het leven kunnen stappen. Arthur, jongere broer, bouwt wat later Gloster Huis. Mensen die nog twijfelen of ze daadwerkelijk willen sterven kunnen daarnaar toe. Maar wie twijfelt erover? Want wat is nou beter dan de dood?

Wat ik ervan vond

Ik vond het een intrigerend manuscript en onderwerp. Het is heel realistisch te bedenken dat er ergens in de toekomst zo wet komt. Maar over 9 jaar… Dat betwijfel ik, maar wel ergens in de toekomst.

Ik vind de verschillen tussen de broers erg boeiend, want je leert zo beide visies kennen. Hoe ze verschillend naar zo’n wet kijken en er anders tegenover staan. Het verschil is, Arthur weet wat het is om heel neerslachtig te voelen, bijna tegen depressie aan, als ik het zo lees. Daardoor weet hij ook dat er einde komt aan zo’n gevoel. Maar als iemand voor het eerst in zo’n gevoel van neerslachtigheid komt, kan zo’n wet een uitkomst bieden. Alleen het gevaar is dat mensen daardoor de gemakkelijkste weg kiezen. Daarnaast rijst een ander gevaar, mensen die bang zijn om af te takelen op hun oude dag. En ook dat je als je boven de 80 bent en toch nog kiest om te blijven leven, vinden de mensen dat je niet meer mag klagen. Want er is zo’n wet nu, dus niet zeuren over je kwalen. Ik vind het een heel beangstigend idee. Ik mankeer ook wat, zou ik dan al op mijn 40^e een einde aan mijn leven moet maken omdat ik niet mag zeuren of erover wilt praten. Want tenslotte, er is zo’n wet die einde aan mijn klachten kan maken, mijn leven, dus wat zeur ik dan! Hoewel, als ik goed heb gelezen is er wel een leeftijdsgrens, maar dat komt niet echt duidelijk naar voren.
Dan komt Arthur zijn visie in beeld, een visie dat mij aanspreekt. Een huis voor twijfelaars. Is je leven echt niets meer waard of heb toch nog iets waar je voor leeft?
Kortom, een onderwerp wat me erg aan het denken zet.

Er loopt nog een verhaallijn, een mevrouw gaat naar Richard zijn hotel. Zij wil haar leven beëindigen. Dan wordt zij wakker, maar is zij nou dood of leeft zij nog? Ik vond het boeiend om haar oogpunt te lezen. Wat haar motivatie was om uit het leven te stappen, om naar Richards hotel te gaan. Hoe voelt zij zich toen zij wakker werd? Waar dacht zij dat zij was? Hoe spelen de anderen erop in?

Wat leuk was aan dit boek was dat ik een personage herkende die in haar ander boek ‘Eilandgasten’ in voorkwam. Leuk om te weten hoe die man toch zijn leven weer heeft opgepakt.

Tot slot

Intrigerend manuscript met een onderwerp waar je echt over na gaat denken, misschien zelfs met elkaar over gaat discussiëren. Ik heb paar boeken van haar gelezen en ook dit boek heb ik in één ruk uitgelezen. Absoluut een aanrader!

Manuscript ontvangen van uitgeverij Atlas Contact.

Auteur: Vonne van der Meer	Titel: Winter in Gloster Huis	ISBN: 978 90 254 4622 2
Uitgever: Uitgeverij Atlas Contact	Genre: Roman	Uitgave: manuscript
	Verschenen: oktober, 2015

 

©Plien 2015

Recensie: Het stille meisje van Hjorth & Rosenfeldt

Waar gaat het boek over
Nicole, een meisje van tien, is getuige van een moord op haar tante, oom en twee neefjes. Maar zij verdwijnt en het duurt even voor Sebastiaan Bergman en zijn team daar achterkomen.

Algauw hebben ze een verdachte maar die moeten ze helaas wegens gebrek aan bewijs laten gaan. Ondertussen zoeken ze naar Nicole. Zodra ze haar hebben gevonden, is Sebastiaan degene die het voor elkaar krijgt om haar uit haar schuilplaats te laten komen. Maar door alles wat er gebeurd is, is zij zo getraumatiseerd dat zij niet meer kan praten.

Gaandeweg raakt Sebastiaan persoonlijk betrokken tot Nicole en haar moeder. Nicole doet hem denken aan zijn overleden dochtertje Sabine.

Wat ik ervan vond
Dit is het vierde boek van Bergman-kronieken.

Net als de eerste drie delen, goed! Ik had moeite om het boek weg te leggen. In dit deel komt Sebastiaan wat menselijker over, hij laat zien dat hij wel degelijke zich zorgen kan maken voor iemand en zich niet egoïstisch gedraagt. Hij zet zijn eigen ego opzij en is onzelfzuchtig waardoor de toon van dit boek anders is dan de eerste drie delen.

Het is intrigerend om te lezen hoe je iemand kunt bereiken die zo getraumatiseerd is en zo kunt helpen. Duidelijk is dat je dat niet met dwang moet doen maar het slachtoffer rustig de tijd geven en zelf laten bepalen hoe zij het wilt vertellen.

En wat een verrassing toen het duidelijk werd wie de dader was. Erg goed geschreven.

Je kunt dit boek wel los lezen van andere boeken op gebied van misdaad. Maar op gebied van de relaties binnen het team is het van belang om de eerste drie delen te lezen. Anders leest het boek niet prettig omdat je je steeds afvraagt, wat is er eerder gebeurd tussen die en die. En die en die. Dat kan het leesplezier verminderen en voel je minder betrokken bij het verhaal.

Tot slot
Ik heb met plezier dit boek gelezen. Ik vond het leuk om te lezen dat Sebastiaan Bergman ook een zachte kant heeft. En het psychologische aspect in de omgang met een getraumatiseerd kind was erg interessant.

Absoluut een aanrader, maar advies, begin bij deel 1, ‘Wat verborgen is’.

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Cargo.

Auteur: Hjorth & Rosenfeldt	Titel: Het stille meisje	ISBN: 978 90 23 491 545
Vertaald door: Geri de Boer	Oorspronkelijke titel: Den stumma flickan	Uitgave: Pocket, 416 pagina’s
Uitgever: Uitgeverij Cargo	Genre: Thriller	Verschenen: mei, 2015

©Plien 2015

‘Arend’ van Jack Hight, deel I van Saladin-trilogie

Het boek ‘Arend’ van Jack Hight is eerste deel van Saladin-trilogie. Ik heb het boek vorig jaar gekocht in een pakket met drie andere boeken voor 10 euro. Tja, dat laat je niet liggen.

Wow, ik heb echt met plezier gelezen. Auteur geeft eerlijk toe dat hij voor dit deel weinig concrete informatie had. Er was niet veel bekend over de jonge jaren van Saladin. Het is en blijft een roman, maar wel een intrigerend roman. Op de voorkant staat historisch thriller, nou daar ben ik niet mee eens! Het is naar mijn belevenis geen thriller maar historisch roman.

Wat ik wel jammer vind is dat op de achterflap eigenlijk al weg wordt gegeven dat John overleeft. Was spannender geweest als je dat pas tijdens het lezen achterkwam. Of John als slaaf alles overleeft? Want uiteindelijk draait het toch om Yoessoef, die later Saladin wordt genoemd.

Het intrigerend aan dit boek is de ontwikkeling die Yoessoef maakt en de vriendschap tussen hem en John. Ze bewijzen met hun vriendschap dat je een ander niet mag en kan veroordelen door alleen op basis van kleur en geloof. Hoe John zich staande houdt in een wereld dat niet de zijne is. Het boek toont ook aan dat in beide geloofswerelden (Islam en Christendom) aantal corrupte mensen zijn en beide groepen niet volgens de regels van de Koran en de Bijbel leven. Maar alleen dingen eruit halen wat in hun straatje past. Hoewel Yoessoef probeert aan de wetten van de Islam te houden, zijn sommige dingen sterker dan het geloof. Maar beide groepen gebruiken wel hun geloof om hun gevecht te rechtvaardigen, maar valt dat wel te rechtvaardigen?

Dan komt een moment dat het vriendschap van Yoessoef en John in gevaar. Maar hun gevoelens voor elkaar zijn dieper dan een gewone vriendschap. Ze zien elkaar als broeders en staan voor elkaar klaar. Daardoor bleef ik ook lezen.

De hoofdpersonages komen tot leven in dit boek doordat ze ook niet perfect zijn. Ook strijden ze met innerlijke demonen. En de omgeving wordt heel beeldend beschreven.

Ik ga zeker deel twee en drie op mijn lijst zetten want ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Dus geld sparen of voor mijn verjaardag vragen.

©Plien 2015

The Quick – Lauren Owen

Recent dit boek aangeschaft, omdat ik de kaft zo mooi vond (ja, echt!) en omdat de beknopte inhoud op de achterkant me intrigeerde. Men noemde het namelijk  de moderne versie van een klassieke horror-roman. Zelf vind ik dat dat ‘moderne’ er wel af kan – dit ís gewoon een klassieke horror-roman.

De roman speelt zich af in 1892, het Engeland van koningin Victoria, en is ook zo geschreven. De auteur maakt geen haast met de actie, maar zet eerst een gedegen atmosfeer neer en een aantal karakters. Zodanig zelfs dat ik me af en toe irriteerde aan het verantwoordelijkheidsgevoel en de etiquette van de hoofdpersonen.

Het verhaal draait om James Norbury – hij is al vroeg wees maar komt gelukkig uit een familie met geld. Hij erft het familielandgoed en kan zich daarom een opleiding veroorloven. Liever dan na zijn examen terug te gaan naar het grote, lege huis in Yorkshire (waar zijn zuster is blijven wonen), gaat James naar Londen om daar schrijver/dichter te worden.

Tevens in Londen bevindt zich de Aegolius Club – zo’n elitaire club voor heren waar je alleen binnenkomt als je door één van de leden wordt uitverkoren.

De levens van James en zijn zus, de leden van deze club, een arts die berucht is als Doctor Knife, een jonge acrobate en nog een aantal andere personen gaan geleidelijk aan steeds meer door elkaar lopen. Ik wil niet teveel verklappen, maar het blijkt dat het niet alleen de levenden zijn die door de straten van het oude Londen zwerven!

Je moet er even voor gaan zitten want, zoals gezegd, het boek duikt niet meteen in de actie. Bovendien worden verschillende delen en hoofdstukken vanuit diverse personen geschreven, dus het boek vergt wel de nodige concentratie. De overgang van het ene naar het volgende deel is niet altijd even vloeiend. Ook worden niet alle karakters evenveel uitgewerkt. Desalniettemin ga je wel meevoelen met, met name, zus Charlotte, als zij op zoek gaat naar haar broer in het Dickensiaanse Londen van vlak voor de eeuwwisseling. Juist in alle details van de tijdsperiode en de manier waarop de hoofdpersonen zich tegenover elkaar gedragen, komt de kennis van de schrijfster naar voren. Zover mij bekend is er nog geen Nederlandse vertaling van het boek, maar die zal ongetwijfeld volgen.

Miranda, gastrecensent

Recensie ‘De beer’ van Claire Cameron

Waar gaat het boek over

Anna, een meisje van vijf jaar en Plakje haar broertje van twee blijven achter als hun ouders door een beer worden vermoord. Dan beginnen zij aan hun moeilijke tocht door de wildernis. Zullen ze het overleven?

Wat ik ervan vond

Tja, om heel eerlijk te zeggen… Ik had moeite met dit boek. Een goede vriend vond dat ik het manuscript erg vaak weglegde. En daar had hij gelijk in.

Het verhaal wordt verteld door Anna. En daardoor krijg je dat je haar gedachtegang volgt. Gedachtes die alle kanten op gaan en je bekijkt dingen door haar ogen. Op zich niets mis mee, maar het leest onrustig. Daarnaast komen er af en toe woorden of gedachtes langs waarvan ik denk, zoiets zou een vijfjarige niet denken of überhaupt dat woord kennen.

De enige reden waarom ik toch door heb gelezen is, ik wilde weten hoe het afliep. Dus dat is het positieve aan het dit verhaal.

Tot slot

Op zich origineel verhaal, maar hier en daar niet logisch.

Ik zie wel dat de auteur echt kan vertellen maar helaas niet altijd even goed doordacht naar mijn mening.

Manuscript ontvangen van De Bezige Bij.

Auteur: Claire Cameron	Vertaald door: Aleid van Eekelen-Beenders	ISBN: 978-90-234-8599-5
Oorspronkelijke titel: The bear	Titel: De beer	Uitgave: Manuscript
Uitgever: De Bezige Bij	Genre: Roman	Verschenen: 2014

©Plien 2014

Indrukwekkend ‘Eclips’ van J. Bernlef

Ik vind zijn boek ‘Hersenschimmen’ prachtig en indrukwekkend. Ik heb het toen gelezen in het kader van mijn opleiding. Daarna heb ik nooit meer een boek van hem gelezen. Maar laatst heb ik bij de bibliotheek erg goedkoop afgeschreven boeken kunnen kopen. Natuurlijk laat je zoiets niet liggen. Één van de boeken is ‘Eclips’ van Bernlef.

Weer ben ik onder de indruk. Terwijl ‘Hersenschimmen’ over dementie gaat, hoe een man grip op de wereld verliest, gaat ‘Eclips’ over een man die een hersenbloeding krijgt en in begin niet meer weer wie hij is. Gaandeweg krijgt hij weer steeds meer grip op de wereld.

Hij probeert te begrijpen wat er gebeurd is met hem. Het wordt zo goed beschreven hoe hij de wereld ziet en hoe hij het ervaart.

‘Ik kan groepjes letters onderscheiden maar ze willen me niets meer vertellen. Losse zwarte tekentjes zijn het geworden, in groepjes bijeenscholend. Samen vormen ze zinnen, een verhaal. Ik weet hoe het werkt, maar iets of iemand onthoudt mij het toepassen van deze kennis op de tekst voor mij. ‘

‘Ik kan nog wel over links, over een linkerkant nadenken, maar hij materialiseert zich niet meer. Of is daar geen lichaam meer dat de wereld in ontvangst kan nemen. Contact is in ieder geval onmogelijk geworden. Ik neig tot de conclusie dat er binnenin mij iets niet in orde is, verschoven ofzo.’

‘Ik ben nog steeds niet helemaal de baas over de linkerkant van mijn gezichtsveld. Dingen kantelen regelmatig uit mijn blikveld, maar hun hele of halve afwezigheid veroorzaakt niet meer die wilde paniek van eerst. Ik weet dat ze er zijn, dat ze blijven, dat de wereld niet beweegt.’

Maar steeds vraag ik me af, waarom begrijpen de mensen niet dat er wat mis met hem is. Maar dan denk ik, hoe zou ik gereageerd hebben?
Waarom kan hij hun niet duidelijk maken? De reden is dat niet alleen zijn linkerkant niet meer goed functioneert. Maar ook zijn spraak is aangetast.

‘Zeker, het is in je bol geslagen,’ beaamt ze. ‘Ach, je bent de enige niet. Als je zo om je heen kijkt. De een is nog leiper dan de andere.’
‘Nee,’ zeg ik. ‘Niet op zwakzinnige vlak. Alleen het binnenshuis redigeren van tekst gaat niet. Daar zit hem de kneep. De laatste correctieproef zoek geraakt, waardoor er veel fouten blijven staan.’

Dus hij heeft het goed door dat iets niet meer goed functioneert en dat probeert hij over te brengen. Maar de woorden komen niet uit zoals hij graag zou willen.

Kortom, prachtig en indrukwekkend boek.

©Plien 2014

Ildefonso Falcones doet het weer…

Waar gaat het over
Het verhaal begint in 1568 en eindigt in 1612. Hernando groeit op in harde tijden voor zijn volk, de morisken.
Hij wordt nooit als één van de morisken of de christenen gezien want hij is beide. Zijn moeder is verkracht door een priester waardoor hij altijd het gevoel heeft tussen twee werelden leeft. Samen met hem beleef je de ommekeer van christenen. Het leven van de morisken komen in gevaar. Regelmatig moet hij in zijn leven keuzes maken, keuzes die niet altijd door iedereen even goed wordt begrepen.

Wat vond ik ervan
Ik ben helemaal weg van Ildefonso Falcones’ debuut ‘De kathedraal van de zee’. Het boek heb ik met enige regelmaat opnieuw gelezen.
Toen ik met dit boek begon dacht ik eerst, wat is er veel geweld. Ergens was ik even teleurgesteld. Zo ander begin vergeleken met zijn debuutboek. Maar ja, je kunt ook niet met elkaar vergelijken! Het zijn twee totaal verschillende verhalen.

Maar gaandeweg kreeg ik moeite om weg te leggen. Ik werd door het verhaal geïntrigeerd. Ik kreeg meer inzicht in de denkwijze van de morisken (Islam). Maar wat ook sterk naar voren kwam, geen van beide geloven zijn goed of perfect of de juiste! Beide schuwen niet om geweld te gebruiken, om ander te onderdrukken. Juist door de beschrijvingen van geweld maakt het duidelijk hoe het er aan toe ging. Zo was het toen  en helaas gaat het zo nog in aantal landen! Blijkbaar is het een strijd dat nooit zal eindigen tussen twee geloven terwijl er genoeg bewijzen zijn over de hele wereld, wat ook Hernando wilde bewijzen in het boek… Dat er ook overeenkomsten zijn tussen beide geloven!

Beide groepen schuwen ook niet om anderen als slaven te verkopen noch schuwen ze om kinderen uit gezinnen weg te halen en op te voeden volgens hun geloof.

Wat duidelijk naar voren kwam voor mij was, dat er in elk geloof rotte appels zitten, zoals hedendaags. Blijkbaar zijn er groepen mensen van welk geloof dan ook, enorm hardleers! Leren niets van de geschiedenis!

Kortom, uiteindelijk was ik er enorm geboeid door de geschiedenis en het verhaal. Weer heeft hij voor elkaar gekregen om een prachtroman te schrijven.

Ildefonso Falcones
De hand van Fatima
ISBN: 978 90 218 0553 5
Uitgever: Sijthoff

©Plien 2014

Recensie ‘Het dertiende ongeluk’ van James Patterson en Maxine Paetro

Waar gaat het boek over
Mackie Morales is een psychopaat die uit is op de wraak. Zij wil detective Lindsay Boxer te pakken krijgen. Vriendin van Lindsay, Cindy, is journalist en zij komt er achter waar Mackie is en probeert haar te vinden, zodat zij exclusief nieuws heeft. Zal Macky Morales Lindsay vinden en haar vermoorden? Brengt Cindy haar eigen leven in gevaar?

Daarnaast is Lindsay ook op jacht naar buikbommer. Wie stopt bommen in een hamburger? Zal zij de dader snel vinden?

Ondertussen is Yuki, een vriendin van Cindy en Lindsay getrouwd met de baas van Lindsay en gaan Yuki met haar kersverse man samen op cruise. Dan wordt het cruise aangevallen door piraten. Maar zijn ze wel piraten? Of gewoon gekken?

Wat ik ervan vond
Op zich een goed boek, maar het bleef wat oppervlakkig. Daarnaast lopen er drie verhalen langs elkaar heen die op geen enige manier met elkaar verbonden zijn. Dat vond ik toch wel nu en dan storend. Zat ik eindelijk in het ene verhaal, springt het naar een ander verhaallijn.

Wel was het spannend maar doordat het heen en weer springt tussen diverse verhaallijnen legde ik het boek toch wat sneller even weg. Ik moest ook inhouden om niet even paar hoofdstukken over te slaan om verder te gaan met hetzelfde verhaallijn. Maar de hoofdstukjes zijn wel prettig kort en dat leest prettig.

Het intrigerende verhaal was dat over buikbommer, maar waar ik mij wel aan irriteerde was, dat de vertaler ene keer belly bomber noemde en ander keer gewoon in het Nederlands. Ik heb dan zoiets, kies voor één term, houd het dan liefst in het Nederlands en ga niet met één woord switchen tussen Engels en Nederlands. Vertaler of uitgever moet toch een keuze maken!

Het grappige was, ik vond dat die psychopaat juist de meeste diepgang had als persoonlijkheid. De overige personages bleven wat oppervlakkig.

Tot slot
Het was leuk om te lezen, maar het is geen o my gosh boek. Maar door die verschillende verhaallijnen die niets met elkaar te maken had doet wat afbreuk aan het geheel. De enige samenhang was de vriendschap van die meiden.

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Cargo.

Auteur: James Patterson & Maxine Paetro	Vertaald door: Waldemar Noë	ISBN: 978-90-234-8740-1
Oorspronkelijke titel: Ulucky 13	Titel: Het dertiende ongeluk	Uitgave: Pocket, blz. 335
Uitgever: Uitgeverij Cargo	Genre: Thriller	Verschenen: 2014

©Plien 2014

Recensie ‘Dicht bij mij’ van Luana Lewis

Waar gaat het boek over
Drie jaar geleden veranderde het leven van Stella waardoor zij niet meer haar huis durft te verlaten. Zij heeft pleinvrees en voelt zich alleen veilig in het huis dat haar man Max voor haar heeft gekocht. Zij is blij met haar man die ondanks alles toch met haar is getrouwd.

Op een dag verschijnt een meisje Blue voor haar deur en vertelt haar dingen die Stella niet wilt weten of geloven. En toch knaagt er twijfels bij Stella, want als Blue toch gelijk heeft, hoe moet het dan verder? Wie kan zij dan vertrouwen?

Wat ik ervan vond
Het boek heb ik in één dag uitgelezen, zo goed was het! Continue was ik nieuwsgierig naar hoe het verder ging.

Het verhaal speelt af in verleden en heden. Je krijgt langzaam inzicht in hoe het komt dat Stella pleinvrees heeft gekregen. Hoe één iemand zo controle over je leven kan hebben. Dat niets anders dan die ene gedachte je hele leven beheerst, beïnvloed.

Maar ook was ik erg nieuwsgierig naar Blue, wie was zij, wat heeft zij met Stella te maken. Langzaam kwam bij mij wel het vermoeden wie die man is die Blue behandelt. Maar het bleef vaag waardoor ik wel door moest blijven lezen om zeker te weten of mijn vermoeden wel klopte.

Door dit te lezen krijg je ook meer inzicht hoe het werkt achter de schermen van voogdij regeling en hoe ver iemand kan gaan. Hoewel dit in Engeland afspeelt kan ik mij indenken dat het zo ook wel werkt hier in Nederland.

Doordat het in de omgeving afspeelt waar ik vroeger heb gewoond, geeft het toch iets extra. Het wordt wat persoonlijker.

Tot slot
Het is een ontzettend goede psychologische thriller. Het is haar debuut en wat voor één! Ik kijk uit naar de volgende boeken van haar en hoop dat ze net zo goed zijn als deze.

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Cargo.

Auteur: Luana Lewis	Vertaald door: Daniëlle Stensen	ISBN: 978-90-234-8720-3
Oorspronkelijke titel: Don’t stand so close	Titel: Dicht bij mij	Uitgave: Pocket, blz. 303
Uitgever: Uitgeverij Cargo	Genre: Thriller	Verschenen: 2014

©Plien 2014

Recensie ‘Aangeraakt’ van Lisa Gardner

Waar gaat het boek over
Libby en haar man Justin zijn samen een avondje weg geweest. Ze komen thuis en worden overvallen door drie mannen. Samen met hun dochter worden ze ontvoerd en begint hun hel.

Ze worden meegenomen naar een gevangenis die nog nooit is gebruikt. Ze doen alles om te overleven en blijven zich afvragen, waarom zijn ze ontvoerd? Wie zijn die mannen? Wat willen ze van hun?

Voormalige politieagente Tessa Leoni wordt door het bedrijf van Justin ingehuurd. Zij moet uitzoeken wat er gebeurd is en waar het gezin is, in samenwerking met lokale politie en FBI.

Wat ik ervan vond
Het boek leest als een sneltrein. Ik bleef me continue afvragen, waarom? Wat is er aan de hand? Waarom in gevangenis die nog niet in gebruik is genomen? Wie zijn die mannen, door wie zijn ze ingehuurd? En zo gingen er continue vragen door mijn hoofd en dus moest ik gewoon door blijven lezen.

Lisa Gardner beschrijft ook de emoties geloofwaardig.

‘Op dat moment was het me duidelijk geworden dat er altijd een grote put van leegte in me had gezeten. Een put zo diep, zo donker en zo akelig dat ik niet alleen leeg was, maar uitgehold door alles wat ik had verloren. Tot het zover was gekomen dat er dagen waren waarop ik niet eens het huis durfde te verlaten, uit angst dat ik op de wind zou worden weggedragen.’ (blz. 173)

‘En toen die donderdagavond, toen hij thuiskwam na een erg lange, erg vermoeiende zakenreis en ik hem begroette met een boeket roze en blauwe ballonnen en het nieuws dat ik zwanger was, de opeenvolgende uitdrukking op zijn gezicht. Van dodelijke vermoeidheid via het verward half toeknijpen van zijn ogen naar langzaam dagende blijdschap. Gevolgd door pure, totale aanbidding.'( blz. 238)

De drie ontvoerders zijn heel verschillend van elkaar. De één is heel zakelijk, de ander op zich vriendelijk maar zal wel doden als het moet en een is een sadist. Het was intrigerend hoe de gevangenen en de ontvoerders op elkaar reageerden in diverse situaties.

En het einde was verrassend en zo valt alles op z’n plaats en blijkt dat aantal dingen niets dan een schone schijn te zijn.

Tot slot
Ik heb dit boek echt met plezier gelezen. Het boek leest gemakkelijk en ik heb het gewoon niet kunnen wegleggen. Elke keer had ik weer een vraag en mijn vraag moest beantwoord worden. Ik ga zeker het andere boek van haar lezen. Kortom, een aanrader!

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij Cargo.

Auteur: Lisa Gardner	Vertaald door: Els Franci-Ekeler	ISBN: 978-90-234-8680-0
Oorspronkelijke titel: Touch & Go	Titel: Aangeraakt	Uitgave: Pocket, blz. 462
Uitgever: Uitgeverij Cargo	Genre: Thriller	Verschenen: 2014

 

 

©Plien 2014

Recensie ‘Na Melanie’ van Svea Ersson

Waar gaat het boek over
Rosalin trekt samen met haar vriend Jochem in een nieuwe huis. Algauw vervaagt het geluksgevoel. Wat haar vriend haar niet heeft verteld is, dat de vorige bewoonster zelfmoord heeft gepleegd. En dan komt ze er ook achter dat de ex van Jochem, Suzan, op nog geen vijf kilometer afstand hun woont.

Rosalin vertrouwt haar vriend niet meer zo nu hij aantal zaken heeft verzwegen. Haar zoektocht naar het verleden brengt haar leven in gevaar.

Wat ik ervan vond
Ik had moeite dit boek weg te leggen. Ik heb een eerdere boek van haar gelezen, ‘Zonder Lisa’ en ik vond het wel een goed boek, maar had het toen niet in één ruk uitgelezen. Dit boek hield mij vast. Ik wilde net als Rosalin weten wat er aan de hand was. En het is duidelijk dat Svea Ersson in dit boek meer emoties heeft verwerkt waardoor ik mij beter kon inleven.

‘Met duizelingwekkende snelheid schiet het besef door me heen dat we dus inderdaad vanwege Suzan hierheen zijn verhuisd. Zie je wel, ik wist. Mijn gevoel heeft me niet bedrogen, Jochem heeft het met Suzan gedaan en nu verwachten ze samen een kindje. Het is alsof ik dieper in de bank wegzak. Het liefst zou ik me onder de kussens begraven en alles buitensluiten. Doen alsof er helemaal niets gebeurd is, alsof ik niets heb gehoord.’ (blz. 70)

Wat ik heel sterk vond was namelijk dat ik regelmatig op het verkeerde been werd gezet. Sommige mogelijke verdachten groeiden en verminderden tot je uiteindelijk verrast wordt. Ik heb daar van genoten.

Het draait vooral om Rosalin. Af en toe kwam een hoofdstuk voorbij vanuit perspectief van een ander en dat leverde intrigerend inzicht uiteindelijk.

Tot slot

Ik heb het boek met veel plezier gelezen en had moeite om weg te leggen. Ik heb met plezier Rosalin gevolgd in haar zoektocht.
Absoluut aanrader.

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij De Crime Compagnie.

Auteur: Svea Ersson	Titel: Na Melanie	ISBN: 978-94-6109-121-5
Uitgever: De Crime Compagnie	Genre: Thriller	Uitgave: Pocket, 287 pagina’s
	Verschenen: 2014

 ©Plien 2014

Recensie: ‘Efter’ van Hanna Bervoets

Waar gaat het boek over
In een nabije toekomst wordt verliefdheid als een afwijking gezien, oftewel Love Addiction Disorder (LAD). Je kunt daarvoor je op laten nemen om er van te genezen.

We volgen diverse mensen in dit boek, ieder die door het nieuwe geneesmiddel Efter aan elkaar gelinkt zijn. Door hun persoonlijke keuzes beginnen een reeks noodlottige gebeurtenissen.

Wat ik ervan vond
Ik vond het boek van Hanna Bervoets ‘Alles wat er was’ apart en moest toen erg wennen aan haar schrijfstijl. Dit keer ging het gemakkelijker. Stapte dit keer zo het verhaal in zonder verwarring. Maar ook weer is het een apart boek met intrigerend onderwerp.

Wat ik af en toe wel verwarrend vond, waren de personages. Er is geen klein groepje hoofdrolspelers maar er zijn er meerdere. En ik raakte soms even het overzicht kwijt, hoe waren hun relaties met elkaar? Maar gelukkig kon ik regelmatig even terugbladeren naar blz. 10, waar een overzicht staat hoe ze aan elkaar zijn gerelateerd.

Het onderwerp verliefdheid is niet romantisch in dit boek. Wat mij opviel was dat het vooral jonge mensen waren die behandeld moesten worden, tieners. Dan denk ik, waarom, dat is wat tieners doen. Het hoort bij het opgroeien om liefdesverdriet te hebben en domme dingen doen uit ‘liefde’. Het is een beangstigend idee dat mensen die gevoelens niet meer mogen voelen.

Maar ook, hoe bepaal je dat het van LAD komt en niet anders.

‘Moeten vertellen dat ze wel degelijk aan LAD leed, maar daarnaast nog wat andere problemen had. Of die problemen LAD veroorzaakten of eruit voortkwamen, was lastig te bepalen.’ (blz. 154)

Het boek komt realistisch over doordat de auteur ook de regels en wettelijke regels van de Europese Medicijnenautoriteit erbij haalt. Mag het wel, kan het wel? Voldoet het aan de regels, aan de wetten? En hoe betrouwbaar zijn de mensen die voor bepaalde organisaties werken? Sluiten ze hun ogen voor bepaalde zaken vanwege vriendendienst?

‘Zal de Europese Medicijnenautoriteit dan geen vraagtekens plaatsen bij deze praktijk?
Waarschijnlijk niet. Want de kluwen ondoorzichtige betrekkingen tussen wetenschap, industrie en politiek strekken verder, tot aan precies diegenen die ze zouden moeten ontwarren. Fizzler onderhoudt niet alleen familiare banden met de partijen die Efter testen. Het bedrijf handhaaft óók nauwe relaties met verschillende commissieleden van de EMA: zij beslissen of het middel veilig is.’ (blz. 249)

 

Tot slot
Ik vond het een prettiger boek om te lezen dan haar andere boek ‘Alles wat er was’, waarschijnlijk omdat ik meteen vanaf het begin in het verhaal zat.
Maar wel net zo boeiend en intrigerend maar ook beangstigend.
Langzaam aan word ik toch wel een fan van haar stijl en verhalen.

Recensie exemplaar ontvangen van uitgeverij AtlasContact.

 

Auteur: Hanna Bervoets	Titel: Efter	ISBN: 978-90-254-4342-9
Uitgever: AtlasContact	Genre: Roman	Uitgave: Pocket, 317 pagina’s
	Verschenen: 2014

©Plien 2014

Brief aan mevrouw Horsham

Beste mevrouw Horsham,

Ik heb uw verhaal gelezen. Als u deze brief heeft gelezen, dan bent u deze waarschijnlijk weer snel na het lezen vergeten. En dat ik neem u niet kwalijk.

Ik vond het intrigerend om te lezen hoe het proces van dementie bij u ging maar voor u en uw familie is het niet leuk. Nu en dan merkte u dat er iets niet klopte, dan heeft u uw heldere momenten. Dat zijn de momenten dat u dan beseft dat u steeds minder weet en de simpele handelingen moeilijker vindt om uit te voeren, zoals tafeldekken,

‘Ik pak een mes en vork en denk even na. Ik weet niet meer aan welke kant ze horen. Vork rechts? Of vork links? Ik leg ze neer waar ik denk dat ze moeten, maar bij het volgende bord verander ik van gedachten. Ik pak nog een mes en vork. Terwijl ik naar mijn handen kijk, probeer ik te doen alsof ik mijn eten snijd. Ziet dat er zo goed uit, of moet ik ze omdraaien? Ik draai ze om. Het ziet er precies hetzelfde uit.’
Ik kijk niet op. Het is zoiets kleins – weten waar je het bestek neerlegt – maar het voelt alsof ik gezakt ben voor een belangrijk examen. Er is een stukje van mij verdwenen.’

U heeft een goede vriendin, Elizabeth. Maar zij is verdwenen, althans in uw belevenis. Dan begint u zoektocht, waar is Elizabeth? Maar tijdens die zoektocht komt een specifiek deel van uw verleden steeds sterker naar boven, de vermissing van uw zus Sukey. Na zoveel jaar weet niemand nog wat er met uw zus gebeurd is. Daarom bent u zo hardnekkig in uw zoektocht naar Elizabeth.

”Ze is gestorven zonder het ooit te weten. Zo wil ik niet doodgaan.’
Helen gaat een beetje meer rechtop zitten. ‘Zonder wat te weten, mam?’
‘Van Sukey.’ Ik grijp haar vingertoppen stevig vast. ‘Dus daarom wil ik Elizabeth vinden.”

U kunt wel dingen goed benoemen en beseft ook dat u dingen bent vergeten, maar u bent inderdaad niet gek. Alleen doet u soms dingen die niet logisch zijn voor ons, maar in uw ogen is dat wel logisch wat u ervaart en ziet het op die wijze. Alleen is het voor ons soms moeilijk om te bepalen, hoe ver mogen wij meegaan in uw belevingswereld?

Als ik eerlijk ben, wat voor antwoord wij ook aan u geven, u zult altijd blijven zoeken naar Elizabeth.

Ik was erg onder de indruk van uw verhaal, ook was het af en toe warrig, maar zo werken uw hersenen nu eenmaal. Soms werd ik er triest van, maar het is uw werkelijkheid en die is niet altijd rozengeur en maneschijn.

Ik wens u alle goeds toe.

Met vriendelijke groet,

Paulien

 

Auteur: Emma Healey	Vertaald door: Mechteld Jansen	ISBN: 978-90-225-6913-9
Oorspronkelijke titel: Elizabeth is missing	Titel: Ze is zoek	Uitgave: Pocket, 336 pagina’s
Uitgever: Boekerij	Genre: Roman	Verschenen: 2014

 

Recensie ‘Een weeffout in onze sterren’ van John Green

Waar gaat het boek over
Hazel heeft kanker, maar dankzij een medicijn leeft zij nog. Maar voor hoe lang nog? Tegen haar zin gaat zij naar een Praatgroep, waar kinderen die kanker hebben bij elkaar komen en hun verhalen delen. Dit keer was een nieuwe gezicht, Augustus een goede vriend van Isaac. Augustus heeft ook kanker, zijn been is afgezet en daardoor kanker overleefd. Maar is dat wel zo?

Hazel grote wens is schrijver van ‘Een vorstelijke beproeving’ ontmoeten, maar er is een probleem, hij woont in Amsterdam. Samen met Augustus gaan ze naar Amsterdam. Ze ontmoeten de schrijver en het pakt niet uit wat ze hadden gehoopt. Zullen ze ooit weten hoe het boek zal aflopen?

Wat ik ervan vond
Ik heb veel over het boek gehoord en nu is het verfilmd ook. Ik ben vaak sceptisch als het gaat om hype boeken en waarvan iedereen zegt, dat moet je lezen. Dan denk ik, ik moet niets.

Ik kan enigszins begrijpen waarom velen dit boek goed vinden. Ik moest regelmatig toch wel even lachen om die grapjes die ze met elkaar maken over kanker. Natuurlijk is niets leuks aan kanker maar door grapjes erover maken kan dingen wel wat relativeren.

Ik vond Hazel wat oppervlakkig qua personage terwijl het juist vanuit haar perspectief is geschreven. Ik vond juist dat Augustus de meeste persoonlijkheid had. Misschien juist omdat hij zichzelf absoluut niet serieus nam.

En toch kon de auteur gevoelens mooi beschrijven,

‘En hier was hij dan, de grote vreselijke tien, die steeds opnieuw op me inbeukte, terwijl ik roerloos en alleen in bed naar het plafond lag te staren en de golven me tegen de rotsen smeten en me weer terug de zee in sleurden, zodat ze me opnieuw tegen de scherpe klippen konden slingeren en ik achterbleef, drijvend op mijn rug, onverdronken.’ ( blz. 216)

Waar ik wel van genoot, waren die gesprekken tussen Hazel en Augustus en soms met Isaac.

‘O’, zei hij. ‘Iedereen zegt steeds dat mijn andere zintuigen erop vooruitgaan ter compensatie, MAAR DAT IS DUIDELIJK NOG NIET GEBEURD. Hoi, Hazel van de Praatgroep. Kom hier zodat ik je gezicht kan betasten en dieper in je ziel kan kijken dan een ziende ooit zou kunnen.’ ( blz. 64)

Wat ik een mooie zin vond was toen Augustus probeerde zijn gedachten te verwoorden,

‘Mijn gedachten zijn sterren die ik niet tot sterrenstelsels kan vormen.’ (blz. 256)

Ik heb geen zakdoek nodig gehad aan het eind maar was wel even stil.

Tot slot
Het boek leest gemakkelijk weg en ondanks dat het naar mijn mening wat oppervlakkig bleef, heb ik er van genoten. Ik denk vanwege het feit dat het op een luchtige manier werd beschreven over omgaan met kanker. Vaak zijn dat soort boeken triest en zwaarbeladen en dat was dit boek niet.

Auteur: John Green	Vertaald door: Nan Lenders	ISBN: 978-90-477-0661-8
Oorspronkelijke titel: The fault in our stars	Titel: Een weeffout in onze sterren	Uitgave: Pocket, 264 pagina’s
Uitgever: Lemniscaat b.v.	Genre: Jong-volwassen	Verschenen: 2012

©Plien 2014