Gelezen: Italiaanse schoenen van Henning Mankell

In het kort:
Fredrik komt Harriet tegen, de vrouw die hij bijna veertig jaar geleden zonder uitleg verliet. Ze heeft niet meer lang te leven en confronteert hem met het verleden. Dit is het begin van een reis door het winterse Zweden, maar ook door Fredriks eigen leven. Zal hij de verantwoording nemen voor de catastrofe die hij ooit veroorzaakte?

Mijn mening:
Het is een echte Mankell boek. Somber, harde werkelijkheid, confrontaties met jezelf aangaan. Ik denk dat dit zelfs wat somberder is dan de boeken van de serie Wallander.
Dat is nou het mooie aan Mankell, hij maakt het leven niet mooi maar gewoon zoals het werkelijk is en dat er mensen zijn die met zulke gevoelens rondlopen. Hij laat je gewoon zien hoe het leven is.
Fredrik heeft iets gedaan 12 jaar geleden waardoor hij ervoor kiest om te vluchten, naar het eilandje van zijn grootouders. Waar hij zijn jaren in eenzaamheid slijt met een hond en een kat. Elke dag maakt hij een wak en springt erin om zichzelf te herinneren dat hij nog leeft en zichzelf te straffen.
En dan gaandeweg komen er verschillende vrouwen in zijn leven, ieder met een ander achtergrond en hij probeert zijn weg daarin te vinden.
Mankell blijft nog steeds mijn favoriete schrijver, gewoonweg omdat hij eerlijk over het leven schrijft. Gewoon harde werkelijkheid, het is zoals het is en elk boek blijf me vasthouden. Alhoewel ik nog niet al zijn boeken heb gelezen.

Pluspunt:
Ten eerste is het een Mankell boek 😉 niet objectief, weet het. Ten tweede, het is zoals het is, de werkelijkheid.

Minpunt:
Niet lezen als je depressief bent of erg down voelt. Je wordt niet vrolijk van het boek.

Citaat:
“De mens is een wezen met de dood als zijn enige vanzelfsprekend metgezel in het leven.”

Cijfer:
4/5