Titel: Kinderen van het Ruige Land
Auteur: Auke Hulst
ISBN: 9789029088534
Genre: Roman
Uitgever: J.M. Meulenhoff bv
Uitgave: Hardcover, 384 pagina’s
Verschenen: 2012
Ik heb het boek gelezen voor BoekBloggers LeesClub.
Achterkant
Ergens op het noordelijke platteland, in een gebied dat het Ruige Land wordt genoemd, staat een vervallen huis in een bos. Daar groeit een viertal kinderen op, vervreemd van familie en van het dorp dat even verderop ligt. Hun vader is overleden, hun moeder is een levenslustige maar ook leugenachtige vrouw die achtervolgd wordt door schuldeisers. Kunnen de kinderen ontkomen aan de groeiende problemen, of is hun lot al bepaald?
Mijn mening
Na het lezen van het boek was mijn eerste gedachte, wat heb ik toch een goed jeugd gehad!
Aangrijpend boek. Af en toe had ik gewoon zo zin om die moeder schop onder de kont te geven. Je hebt er voor gekozen om kinderen te willen, neem dan ook verantwoording!
Ik heb echt met de kinderen meegeleefd.
Auke Hulst schrijft zodanig dat je gewoon heel erg meeleeft en de kinderen niet kwalijk kan nemen voor hun gedrag. Hij kan de omgeving heel beeldend beschrijven. Ik heb geen enkel moeite gehad om het voor de geest te halen.
Ook laat Auke je even nadenken. En dat vind ik het heerlijke aan boeken lezen, dat je soms even stil bij ga staan en nadenken over bepaalde zinnen.
‘Je hebt de wereld sinds de moord, na de ramp, enz. enz. Het suggereert letterlijk een breuk in de tijd – alsof zich een nieuwe werkelijkheid heeft afgesplitst die wezenlijk verschilt van het ooit waarschijnlijke maar nu ongebeurde.’
‘Kai wist best dat werkelijkheid en herinnering plooibaar waren, getekend door perceptie, maar moeder kon de grenzen van plooibaar oprekken tot voorbij het geloofwaardige.’
Wel vond ik dat het verhaal heel af en toe inzakte. Waar dat precies aan ligt kan ik niet benoemen. Maar het is wel een mooi, origineel realistisch boek.
Aanrader, zeker weten!
Vragen van Boekbloggers LeesClub:
1. Wat vind je van het einde?
Ik vond het een soort open einde. Waardoor ik ga nadenken, hoe verder? Soms vind ik een open einde vreselijk maar in dit geval niet. Een mooi einde dat vragen oproept. Zal moeder van Kai veranderen of juist niet? Zal Kai eindelijk in staat zijn op mensen te kunnen vertrouwen en stabiele relatie op kunnen bouwen?
2. Zou je er iets aan willen veranderen?
Nee, ik zou er niets aan willen veranderen.
Aanvulling:
Iemand (Plato) had nog wat vragen na aanleiding van mijn recensie. Dus hier is een aanvulling.
De reden waarom de kinderen niet weg konden was hun leeftijd en ze wilden ook niet dat de jongste in een weeshuis of een pleeggezin terecht kwam. Het verhaal speelt in hedendaags af, maar na de dood van hun vader had hun moeder geen sturing meer. Dus deed zij wat zij wilde. Helaas hielden haar ouders dat ook in stand door haar steeds geld te lenen. Alleen besteedde moeder het geld aan verkeerde dingen uit. Zij hield van haar kinderen maar zag niet in dat de kinderen ook hun behoeftes hadden. Zij voorzag de kinderen niet altijd voor eten, nieuwe kleding en dergelijke. Zij ging zelfs zover dat zij geld van haar kinderen inpikt voor haar eigen gebruik. Zij gebruikte niet eens om de schuldeisers af te betalen. Dat mochten de kinderen oplossen.
Naar mijn belevenis was zij een verwend persoon. Helaas werd het door haar ouders in stand gehouden na de dood van haar man. Dus de kinderen moesten voor zichzelf zorgen aangezien hun moeder ook wel eens verdwijntrucjes hield. Ze wisten dan niet waar zij was.
Zij hield wel van haar kinderen maar zij hield toch iets meer van haar zelf.
Waarom zou ik niet aan het einde willen veranderen? Omdat juist bij deze open einde mijn eigen gedachten kan laten gaan. En ergens weet ik dat hun moeder weer de hort op zal gaan. Dus naar mijn belevenis is dit de werkelijkheid, geen happy ending.
Plato, ik hoop dat je vragen beantwoord zijn? Anders hoor ik het wel 😉
©Plien 2013
cover van goodreads.com
Met mijn neus in een boek 
Mooi zo!
Natuurlijk moet je het boek gelezen hebben maar toch blijven er zo ook al vele vragen open staan? Bijvoorbeeld:
Waarom kunnen de kinderen niet ontkomen aan die moeder? Wat houdt ze tegen.
de sociale regels in het land, de tijd (in welke tijd speelt het boek?).
Hoe is die moeder zo geworden? Waardoor heeft ze schulden gekregen? Waarom is ze levenslustig? Hield ze van haar kinderen of was zijn in zekere zin ook slachtoffer?
Enfin….het is een goede recensie want daarin hoeven niet alle antwoorden te worden gegeven. Maar een klein beetje meer over de achtergronden en hoe zij tegenover haar kinderen staat zou wel meer licht op de zaak werpen. Nu denk ik alleen maar: rot moeder, zielige kinderen. Maar zo plat is het leven vaak niet.
Waarom zou je niets aan het einde willen veranderen (motivering).
Voor de een is het prachtig, zo’n open einde, een ander moet een afgerond geheel hebben. Zo is het in het leven… Mooie recensie !
Ik zal zondag hierop terugkomen, eventueel recensie aanpassen. Duidelijk dat het teveel vragen nog oproept bij jou. Dank je voor mij scherp houden.
Dank je! En ja, zo is het leven. En open einde, hangt van het verhaal af 🙂
Wat leuk dat jij het boek ook gelezen hebt! Mijn recensie komt vandaag of morgen online. Ik kan alvast verklappen dat ik het boek ook een aanrader vind, naar het einde toe werd het steeds aangrijpender. Het idee dat dit boek autobiografisch is, maakte het extra schijnend.
Het gedrag van de moeder vond ik soms tenenkrommend, anderzijds wekte het dagboekfragment ook haar sympathie op. Het is niet niks om op jonge leeftijd je man te verliezen en met vier kinderen achter te moeten blijven. En iedereen zegt altijd: jaag je dromen na, je leeft maar één keer. Maar als je dat dus werkelijk doet, zoals de moeder in het verhaal, krijg je de kritiek dat je wegloopt voor je verantwoordelijkheden (wat ook zo was). Lastig!
Ik heb het boek vast gehad op de boekenbeurs maar toch maar niet gekocht. Ik blijf twijfelen of ik het ooit zou lezen…
Altijd leuk om de verschillende reacties te lezen! Bij Inge (van Inge leest) zag ik dat ze juist sympathie kreeg voor de moeder. Ik heb het boek niet gelezen, maar ik zou denk ik hetzelfde denken als jij.
Ik denk dat ik zelf ook getwijfeld zou hebben. Je kunt altijd bij de bieb halen.
Ik heb ook gelezen. Misschien staat er meer voor open, maar nee. Ik zou geen sympathie voor haar op kunnen brengen. Maar dat is juist het mooie aan verschillende recensies, verschillende perspectieven 🙂
Waar! Maar in hoeverre jaag je dromen dan na als het ten koste gaat van je kinderen? Misschien kon zij niet de juiste balans vinden tussen najagen van dromen en opvoeden van kinderen. Ik denk dat bij haar het een of het ander was.
Zie het niet alleen als vragen maar ook als hint om af en toe wat dieper te gaan in de recensie. Bedankt voor de beantwoording van al mijn vragen. Ik waardeer het zeer 🙂
Ik snap het 🙂 maar juist dat soort puntjes helpen mij te verbeteren. En graag gedaan 🙂
Pingback: Recensies -2- voor Uitdaging voor 2013: Ik Lees Nederlands! | De Boekblogger
Pingback: Boekenupdate Mei | Plien
Pingback: Recensies -3- voor Uitdaging voor 2013: Ik Lees Nederlands! | De Boekblogger